İnsan parasız ise, gariban ise, ne sahibi olur ne de bakanı.
Bir de arkasında hakkını savunacak devlet ana veya devlet babası da yoksa o kişinin hayatı tıpkı Aziz Nesin’in yıllar önce yazdığı ‘Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz’ romanına benzer.
Kişiler ancak kendileri için yaşar ve çabalarlar.
Artık kimsenin kimseyi görmediği, duymadığı bir süreçten geçiyoruz.
Sokakta aç ve açıkta duranlara, dilenenlere, kapkaççılara, yetimlere, öksüzlere, garibanlara, sömürülenlere vs. duygusuz ve duyarsız kalmaya başladık.
Tıpkı Avrupa’da olduğu gibi…
Bizde Avrupalılaşıyoruz ya!
Yani her geçen gün bunları kanıksamaya başladık. Artık sıradan bir durummuş gibi…
Geçen gün gördüğüm, tanık olduğum ‘o anlık’ bir durum gözlerimin önünden hala gitmedi.
Dilimin döndüğünce o görüntüyü anlatmaya çalışacağım.
Bir alışveriş mağazasının alt kısmında bulunan hamburger salonuna giden bir aile, çocuklarıyla birlikte hamburger yiyordu. Cam kenarına oturmuşlardı. İçeride soğuk kış gününden eser yoktu. İçerisi sıcacıktı. Aile mutlu, çocuklarıyla birlikte cam kenarına oturmuş hamburger yiyorlardı.
Dışarıda iki küçücük kız çocuğu. Ayaklarında terlik mi, ayakkabı mı olduğu belirsiz yarı çıplak bir halde hamburgercide yemek yiyen çocuklarıyla birlikte olan aileye bakıyorlardı.
Tıpkı Kemal Sunal’ın cam kenarına geçtiği dönere ekmeğini sürdüğü görüntü geldi gözlerimin önüne…
Cam kenarında içeride yemek yiyen çocukları izleyen garibanlar kimin umurundaydı.
Üstü başı pislik içinde, herkes onlardan kaçmaya çalışıyorlardı. “Aman bana dokunmasın, bana çarpmasın da kime ne yaparsa yapsındı”
Parası olanın umurunda mıydı?
O küçücük kız çocukları daha önce hamburger yemiş miydi?
Cam kenarında bulunan sokaktaki kız çocukları içeride hamburger yiyenleri izliyorlardı.
İşi rahat olan, çocuğunun karnı doyanların umurunda mıydı?
Kim bilir aç mıydılar?,
Susuz muydular?
Daha önce hamburger yemişler miydiler?
Kimin umurundaydı.
Daha önce bazı projeler sunuluyordu. Sokak çocuklarına yönelik. Bunlar da yok oldu gitti.
Şimdi biz kimi eleştireceğiz.
Devletin uç noktasındakileri mi?
Yoksa kendimizi mi?
Herkes kendine bir pay çıkarmalı.
Herkes suçu birine atacak.
Bu yazı da burada öylesine kalacak.
Ama o çocuklar sürekli orada kalacak, o içeride hamburger yiyen ailelere ve çocuklarına sürekli bakılacak.
Bugüne kadar bir hamburgerci kaç sokak çocuğuna öylesine hamburger verdi?
Kaç pizzacı çocuklara pizza dağıttı?
Hiç!!!