Öğretmenler günü ve okulların ısınma problemi

Geçmişten günümüze öğretmenlik mesleğinin zorluklarının yanı eğitimcilerimiz de eğitildi denilebilir. Düne kadar tekme, tokat, sopa, tek ayak üzerinde durdurma, kulak çekme, falakaya yatırma günümüzde yerini disiplin cezalarına, ailelerle bireysel görüşme, psikolog veya rehberlik öğretmenleriyle diyalog haline bıraktı.

Yani sözlü ve fiziksel tacizden günümüze çok şey değişti.

Klasik bir söz olacak ama öğretmenlerimizi gördüğümüzde sokağımızı bile değiştirirdik. Bırakın öğretmenin karşısında sigara içmeyi, saygıda kusur etmezdik.

Gazetecilik mesleği gibi öğretmenliğin de bir saygınlığı vardı.

Eskiden meslek olarak ne olacaksın dendiğinde “öğretmen olacağım” denirdi.

Şimdilerde eğitim fakültelerinden mezun olan özlemle okudukları bölümde eğitim veremeyen öğretmen adaylarının yerin 300 metre altında maden ocağında çalıştığını görüyoruz televizyonlarda…

Züğürt ağa filminde olduğu gibi, öğretmenlerin üzerlerine aldıkları takım elbiselerin kredi kartlarıyla alındığını biliyoruz.

Öğretmenlik mesleğinin bu derece neredeyse yerin dibine bırakılmasını sağlayan sistem, sanırım yurt dışında öğretmenlerine verilen değerden haberi yok. 

Öğretmen deyince özellikle dünyanın en demokratik ülkesi olarak bilenen İsveç’te eğitime olduğu kadar eğitimciye de ne kadar önem verildiğini birazdan anlatacaklarım karşısında anlayacaksınız. 

2015 Ocak ayında öğretmen maaşlarına ilk 6 ay için yapılacak yüzde 3 zam ile en düşük öğretmen maaşı 64 TL artışla 2 bin 136 TL’den 2 bin 200 TL’ye çıkacak. Bu komik rakam İsveç’te öğretmene verilen maaşla 

Mukayese bile edilemez. Yani eğitimciye verilen maaş İsveç’te neredeyse 7 kat.

Evet evet yanlış okumadınız. İsveç’te öğretmene verilen ücret Türkiye’de milletvekiline verilen ücret kadar.

Madem her şeyin başı eğitim deniyor, peki öğretmenlere, eğitimcilere neden gereken önem gösterilmiyor.

Öğretmenlere verilmeyen önem çoğu yerde kendisi hissettiriyor. 

Sınavlarda, seçimlerde vs. görev alan öğretmenlere verilen “görevlendirme ücreti” maalesef kolluk kuvvetlerinin hemen hemen 1/3’üne denk geliyor. Yani aynı anda güvenlik önlemi alan polis, yine aynı okulda sınav için görevlendirilen öğretmenden 3 kat daha fazla görevlendirme ücreti alıyor.

Öğretmen sabahtan akşama kadar ayakta konuşuyor, boğaz patlatıyor, kolluk kuvvetleri sadece bulundukları mıntıkalardan sorumlu ama aldıkları sosyal haklar yine öğretmenlerinkinden çok daha fazladır.

Bir öğretmen konuşmadan ders veremez. (işitme engelliler eğitimleri hariç) ayakta duruyor, bağırıyor, susturuyor. Biz çocuklarımızı birkaç günlüğüne idare edemezken onlar saatlerce çocuklarımızla ilgileniyor. 

Siyasilerimiz klasik olarak eğitime önem verdiklerini söylüyorlar. Maalesef istenilen önemi gösteremiyoruz. 

Sosyal hakkı bir kenara bırakın birçok eğitimcinin evini dahi zor geçindirdiğini, kredi borçları nedeniyle yaşam mücadelesi çekenleri biliyoruz. Onun içindir ki öğretmenlerin çoğu yıllarca öğretmenlik mesleklerini sürdürmeyi tercih ederek emekli olamıyor. Emekli olsa, alacakları aydan aya cüzi bir miktar olacak ki, 2 kişilik bir aileyi bile geçindiremeyecek. 

Milli Eğitim bu yıl eğitim atılımı yaptı. Bol bol okul yaptırdı durdu. Henüz yaptığı okulların doğalgaz sistemini oluşturmadı. Mevcut okullarda ise ısınma problemi var. Henüz doğalgaz ihalesi ve boruları döşenmeden eski sistem fuel-oil kazanları okullardan kaldırtan yetkililer, okulların hem pirinçten hem de bulgurdan olmasına neden oldu. Birçok eğitimci okullarda soğuktan ders verememekten yakınırken, birçok öğrenci de üşüdüğü gerekçesiyle okula dahi gelmiyormuş.

Bu düzenle, bu akılla, bu kafayla nasıl eğitimden bahsediliyor. Nasıl eğitimciden bahsediliyor. 

Anlayan olmayacak da, biz yine yazalım: “anlayana!”